Het is dinsdagochtend 7 oktober, iets voor negen, als ik nietsvermoedend naar Papendal fiets. Het is bewolkt, redelijk windstil en gelukkig droog. Ik ben net tien minuten onderweg als ik word gebeld door een onbekend nummer. Ik twijfel, maar ik neem op.
“Hallo, met Melanie van het Mulier instituut”.
Ah, het Mulier instituut. Daar heb ik van 2016 tot 2018 gewerkt als junior onderzoeker. Gek dat ze bellen, denk ik meteen. Misschien om mee te werken aan een nieuw project?
Maar dat blijkt niet het geval.
“Je hebt meegedaan aan de Boymansprijs”, zegt Melanie.
“Dat klopt”… zeg ik twijfelachtig.
Een paar maanden eerder stuurde ik op het allerlaatste moment mijn proefschrift “Demystifying Swimming Talent” in voor de Boymansprijs 2025. Een prijs waar ik al vanaf het begin van mijn promotietraject van wist. Een aantal promovendi die ook door mijn promoteren zijn begeleid, hebben ‘m zelfs gewonnen. En al die tijd dacht ik: wauw… hoe vet zou het zijn als je die prijs ooit binnensleept?
De Boymansprijs is de onderscheiding voor het beste proefschrift op het gebied van sport, lichamelijke opvoeding en recreatie. Nederlandse en Belgische proefschriften van het afgelopen kalenderjaar mogen worden ingezonden. Je stuurt een samenvatting, een stukje over de maatschappelijke impact, vijf exemplaren van je proefschrift en vervolgens beoordeelt een commissie wie wint.
Een week voor dit telefoontje ging nog door mijn hoofd dat ik niets meer had gehoord. Dat de winnaar vast al gebeld was. Ik voelde er verder niet zoveel bij. Mijn inzending was zonder verwachting. Ik deed mee omdat ik vond dat ik mee moest doen, om mijn werk zichtbaar te maken. Geen seconde dacht ik dat ik deze prijs daadwerkelijk zou kunnen winnen.
Maar nu ik Melanie aan de telefoon heb, begint mijn hart ineens sneller te kloppen. Ik wil niet verder denken, maar begin alsnog een vermoeden te krijgen. Het zal toch niet…?
“Ik mag je heel blij maken”, zegt Melanie. “Je hebt de Boymansprijs gewonnen!”
Het zal dus wel!
Haar woorden landen langzaam als word bevestigd wat ik niet eens had durven hopen. Ik ben verrast, verbaasd, vereerd en zó blij dat mijn onderzoek deze onderscheiding krijgt. Dat onderzoek naar talentontwikkeling wordt gezien. Dat vijf jaar hard werken wordt bekroond met een prijs. Dat mijn proefschrift uit elf inzendingen als beste is beoordeeld!
Na mijn promotiedag dacht ik dat de afsluiting van mijn promotietraject niet beter kon. Maar soms is de werkelijkheid dus nog mooier dan je had durven denken.
Naar aanleiding van deze prijs is een video gemaakt over mijn promotieonderzoek die je hier kunt bekijken.
En de prijs? Die krijgt een plek waar ik ’m elke dag even kan zien.
Link naar het officiële persbericht:
Boymansprijs 2025 is voor Aylin Post met onderzoek naar de weg richting zwemtop – Mulier Instituut
