Embedded scientist vertaalt zich in het Nederlands – vind ik – het beste als een onderzoeker of wetenschapper in de dagelijkse sportpraktijk. Je begeeft je op de alledaagse werkvloer (lees sportvloer) in plaats van enkel en alleen op de ivoren wetenschapstoren. In mijn geval betekent dit dat ik veel te vinden ben rondom het zwembad. Je staat dus met je voeten in de klei. En dat is met een reden.
Het verbinden van twee werelden
Het doel van de embedded scientist is namelijk om coaches te ondersteunen in het nóg beter maken van hun topsportprogramma’s. In topsport gaat het om details. De kleinste verschillen bepalen of je wint of verliest. Maatwerk, dat is waar het om gaat op het hoogste niveau. Wetenschap en innovatie kunnen hier aan bijdragen. Maar… de wetenschapswereld en de sportwereld liggen soms ver uit elkaar. Als embedded scientist dicht je de kloof tussen deze twee werelden.
Om wetenschap en praktijk met elkaar te verbinden, moet je in beide werelden thuis zijn. Je werk begint negen van de tien keer op basis van vragen die coaches hebben. Die vragen kun je alleen goed ophalen als je zelf weet en snapt wat er binnen het topsportprogramma gebeurt en speelt. Om tot een goed antwoord te komen, breng je bestaande en nieuwe kennis samen om tot nieuwe inzichten te komen. Die kennis komt voort uit onderzoeken van andere wetenschappers, maar ook uit metingen en analyses die je bij sporters uitvoert.
Van Groningen naar Eindhoven
Hoe ziet zo’n werkdag er dan uit? Voor mij persoonlijk hangt dat af waar ik ben. Op maandag en dinsdag werk ik in Groningen. Mijn promotieonderzoek naar talentontwikkeling in het zwemmen heeft dan prioriteit. Dat betekent dat ik overleg heb met andere wetenschappers, bijvoorbeeld over het opzetten van nieuwe onderzoeken. Op woensdag, donderdag en vrijdag ligt de focus op de praktijk en werk ik in Eindhoven. Ik ben dan bezig met het voorbereiden, uitvoeren en analyseren van metingen, praat bij met coaches en vertaal wetenschappelijke kennis naar praktische tools en adviezen. Op het moment dat er grote toernooien zijn, bijvoorbeeld Europese of wereldkampioenschappen, ga ik mee met het Nederlands zwemteam om wedstrijden te analyseren.
Waarom vind ik dit zo leuk?
Ik vind dit dus ge-wel-dig. De topsportomgeving ligt mij. Ik hou van extreem. Ik hou van groei en verbetering. Ik hou van dingen optimaliseren en nóg beter maken. Kijken hoe we alles eruit kunnen halen wat er in zit. Ondersteunen en meehelpen in iemand zijn ontwikkeling. Een bijdrage leveren aan het verwezenlijken van iemand zijn droom. Hoe groot, klein, zichtbaar of onzichtbaar mijn deel dan ook mag zijn. Die 100% effort en commitment, daar krijg ik heel veel energie van. En dan zit je goed in de topsport. Als je dan ook nog een rol kan vervullen waarbij je achtergrond en interesse als bewegingswetenschapper tot zijn recht komt, ben ik heel blij!
En dus antwoord ik ..
“Ik werk als wetenschapper in de praktijk voor het Nederlands zwemteam. Met behulp van wetenschappelijke kennis en innovatie, proberen we zwemmers nét nog iets harder te laten zwemmen. We doen metingen en analyses tijdens trainingen en wedstrijden om de zwemprestaties beter te begrijpen en te optimaliseren.”
Ongeacht wat mijn gesprekspartner van mijn antwoord vindt, voel ik een lach op mijn gezicht verschijnen wanneer ik dit vertel. Want goede uitleg of niet, als je het mij vraagt doe ik het leukste wat er is!
